Á norðanverðu Álftanesi liggur nú hræ af hrefnutarfi sem rak þar á land. Hann er talinn fullvaxinn, tæpir átta metrar og virðist hafa drepist á hafi úti. Sérfræðingar Hafrannsóknastofnunar hafa rannsakað hvalinn og nú þarf að ákveða hvað verður um dýrið - það er nefnilega ekki sama hvað maður gerir við slíkar skepnur. Örlög hræsins verða ráðin í samráði Umhverfisstofnunar, sveitarfélagsins Garðabæjar, heilbrigðiseftirlits og landeiganda og það eru nokkrir möguleikar í stöðunni. Við fórum suður á Álftanes í rokinu í morgun, skoðuðum dýrið og spjölluðum við Rakel Sigurveigu Kristjánsdóttur, sérfræðing hjá umhverfisstofnun. Á undanförnum fjórum árum hefur heildarnotkun sýklalyfja í íslensku heilbrigðiskerfi dregist saman um nær þriðjung. Þetta eru góðar fréttir vegna þess að mikil og óþörf notkun sýklalyfja getur gert bakteríur ónæmar fyrir þessum lífsnauðsynlegu lyfjum. Hinsvegar er notkun sýklalyfja enn alltof mikil og miklu meiri hér en í löndunum í kringum okkur. Valtýr Thors barnasmitsjúkdómalæknir á Barnaspítala Hringsins ætlar að ræða sýklalyf, noktun þeirra og baráttuna við ónæmar bakteríur. Við heimsækjum svo Gerðarsafn - þar fer fram athyglisverð sýning, þar sem samspil manna og dýra er skoðað - meðal annars út frá uppstoppun dýra. Og við ræðum við konu sem er hamskeri - uppstoppari - og ræðum um fagið, bæði út frá ýmsum aðferðum og hugmyndum sem því tengjast en líka út frá náttúrunni, hvort og hvernig það að stoppa upp dýr tengist náttúru- og dýravernd. Anna Sigríður Þráinsdóttir málfarsráðunautur fræðir okkur líka um íslenskt mál í málfarsmínútunni.
↧